අඳුර සිඳ නුබ නැගුනු සඳකත්
රුවට නොතරම් සඳකි පබවත්
මාළිගාවක වසනු නොලදත්
සසර හුරුවට බැඳුනු පබවත්
කුස පුරන්නට අහර නොලදත්
ගත වසන්නට සේද නොලදත්
දුක් සුසුම් මිස සතුට නොමදත්
සසර හුරුවට බැඳුනු පබවත්
ගෙපැල වටකොට අඳුර රජයත්
ලෙඩට වැටි මව් ඇඳේ වැලපෙත්
සුරා සැල ලඟ පියා බීමත්
නෙළුම් කොළ යට රකුසො බමනත්
හද විලේ පස් පියුම් පිපුණත්
සෙනෙහසක සුව බලනු නොමදත්
රකුසු මුහුණට බැඳෙනු සිදුවෙත්
සසර හුරුවද අහෝ පබවත්
රුවට නොතරම් සඳකි පබවත්
මාළිගාවක වසනු නොලදත්
සසර හුරුවට බැඳුනු පබවත්
කුස පුරන්නට අහර නොලදත්
ගත වසන්නට සේද නොලදත්
දුක් සුසුම් මිස සතුට නොමදත්
සසර හුරුවට බැඳුනු පබවත්
ගෙපැල වටකොට අඳුර රජයත්
ලෙඩට වැටි මව් ඇඳේ වැලපෙත්
සුරා සැල ලඟ පියා බීමත්
නෙළුම් කොළ යට රකුසො බමනත්
හද විලේ පස් පියුම් පිපුණත්
සෙනෙහසක සුව බලනු නොමදත්
රකුසු මුහුණට බැඳෙනු සිදුවෙත්
සසර හුරුවද අහෝ පබවත්
No comments:
Post a Comment